Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap wil “het medialandschap op de BES-eilanden versterken.” Dat blijkt althans uit de uitnodiging die uitgevers en journalisten hebben ontvangen van dr. Renske Pin van het bureau RE-Quest Research & Consultancy om “twintig minuten van hun kostbare tijd” te besteden aan het invullen van een “online survey”. Het medialandschap van de BES-eilanden versterken? Je kunt de ambtenaren van het rijkelijk met marmer belegde ministerie van OCW niet betichten van een gebrek aan ambitie. Want ga er maar aan staan om de mediasector op het amper tweeduizend zielen tellende Saba naar een “binnen het land Nederland aanvaardbaar niveau te tillen.”
Kadushi moet onwillekeurig terugdenken aan het ‘werkbezoek’ dat een ruim bemeten delegatie voor het Commissariaat voor de Media kort na 10-10-10 aan Caribisch Nederland bracht. Het is immers diens taak ook op de eilanden “de onafhankelijkheid, pluriformiteit en toegankelijkheid van het media-aanbod te beschermen” en “daarmee de informatievrijheid te ondersteunen.” De delegatie kwam er nog tijdens het bezoek achter dat het was opgescheept met een mission impossible. Pluriforme media op Saba en Sint Eustatius? Het is aan de maatschappelijke betrokkenheid van de Daily Herald te danken dat daar überhaupt een (naar Caribische maatstaven fatsoenlijke) krant kan worden gelezen…
Op Bonaire zit het met de pluriformiteit wel goed, gezien het aantal kranten, radiostations en onlinemedia. Kwantiteit zegt evenwel weinig over kwaliteit. Sommige uitgevers zien nieuws als een noodzakelijk middel om zo veel mogelijk advertentie-inkomsten binnen te harken, anderen ontlenen hun bestaan aan het bedrijven van buitenparlementaire politiek. Degenen die uit respectabele motieven handelen, lopen tegen de grenzen van de kleinschaligheid aan en hebben de grootste moeite het hoofd boven water te houden.
Professionele, dus onafhankelijke en kritische journalistiek kost nu eenmaal geld en dat is er te weinig, zeker als de toch al magere advertentiemarkt gedeeld moet worden met als nieuwsmedium vermomde advertentiefuiken of uitventers van politiek gekleurde boodschappen. De intenties van OCW het medialandschap op de BES-eilanden te versterken mogen nog zo oprecht zijn, ze lopen op niets uit als adverteerders niet kieskeuriger worden. Die kunnen er immers voor zorgen dat de serieuze media tenminste nog een beetje droog brood verdienen.
Dat gaat misschien nog wel meer op voor Curaçao, Aruba en Sint Maarten. Want daar kun je nauwelijks spreken van een medialandschap, maar beter van een mediajungle.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.