De initiatiefnemers van de actie ‘Kleur de Kamer’ hadden vast iets anders voor ogen dan de bruine colonne van Forum voor Democratie die 8 man sterk de nieuwe Tweede Kamer is binnen komen marcheren. Moeilijk te bevatten, maar in het Caribisch deel van het Koninkrijk zijn 141 stemmen uitgebracht op het politieke speeltje van de met nazistisch, fascistisch, racistisch, seksistisch en homofoob gedachtegoed dwepende Thierry Baudet.
Een van zijn volgelingen is Pepijn van Houwelingen. Als kersvers Kamerlid heeft Pepijn opheldering van de regering geëist over het feit dat vanuit Nederland zorgpersoneel naar Curaçao is uitgezonden. Ook al is in de Nederlandse media breed uitgemeten dat het ziekenhuis in Willemstad dreigt te bezwijken onder een tsunami van coronapatiënten, wil het er bij Pepijn niet in dat Nederland in nood verkerende koninkrijksgenoten de helpende hand toesteekt.
Onder het motto eigen volk eerst heeft Pepijn via schriftelijke vragen staatssecretaris Paul Blokhuis (VWS) ter verantwoording geroepen. De eigen ziekenhuizen komen immers handen tekort, wrijft hij de bewindsman onder de neus. Daarmee ontpopt volksvertegenwoordiger Pepijn zich als een ware FvD’er: feiten doen er niet toe. De werkelijkheid is dat de ongeveer honderd naar Curaçao overgevlogen hulpkrachten afkomstig zijn uit een reservepool van 6.000 zorgprofessionals voor wie in Nederland op dit moment geen werk is.
De vragen van Pepijn zijn dus niet meer dan een wind. Het stinkt, maar het blijft lucht. Hij liet er nog een paar: een motie om de testplicht voor hoogrisicolanden af te schaffen en een ander om af te zien van de invoering van de quarantaineplicht. Want Covid-19 is volgens FvD niet meer dan een onschuldig griepje. En dat er mensen sterven aan corona is een hoax. Pepijn studeerde onder meer Japankunde en Wijsbegeerte en promoveerde in 2009 aan de Hiroshima City Universiteit. Tot aan zijn beëdiging als Kamerlid was Pepijn wetenschappelijk medewerker van het keurige Sociaal Cultureel Planbureau.
Kortom, een cv waarmee je thuis kunt komen. Maar: Pepijn is ook Vossius. Onder die schuilnaam publiceerde hij in 2010 het boek Oneigentijds. “Het dampt daarin van discriminatie van minderheden, seksisme en verheerlijking van geweld. Europa is verzwakt door het mekkeren over mensenrechten als vrijheid en gelijkheid en het Derde Rijk heeft de voorkeur boven onze verweekte samenleving onder leiding van een hypocriete, incestueuze politieke elite”, vatte De Groene de inhoud van de ‘fascistoïde roman’ samen. De auteur noemde het zelf ideeënkunst.
Staatssecretaris Blokhuis moet de vragen van Pepijn over de hulp aan Curaçao nog beantwoorden. Misschien dat de bewindsman hem er op kan wijzen dat de burgers in het Caribisch deel van het Koninkrijk in 1953 spontaan inzamelingsacties op touw zetten voor de slachtoffers van de watersnoodramp in het moederland. En dat Curaçao en Aruba in de Tweede Wereldoorlog een cruciale rol speelden door de geallieerden in de strijd tegen de troepen van Hitler van brandstof te voorzien. Of zou Vossius dat de eilanden juist kwalijk nemen?
Dat Pepijn door FvD niet naar voren is geschoven als lid van de Kamercommissie voor Koninkrijksrelaties is nauwelijks een geruststelling. Die rol neemt diens fractiegenoot Hans Smolders namelijk op zich, een raspopulist uit de school van wijlen Pim Fortuyn. Eén voordeel: Caribische politici hoeven niet te vrezen door hem te worden beschuldigd van zelfverrijking. Smolders is de grootgraaier onder de parlementariërs van het Koninkrijk met 3 inkomens, want hij weigert – als riant betaald Kamerlid – afstand te doen van de vergoedingen die hij opstrijkt als lid van de gemeenteraad van Tilburg en Provinciale Staten van Noord-Brabant.
Kadushi is het buitenbeentje van Dossier Koninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.