Het 40-jarig dienstjubileum van chief ranger George ‘Kultura’ Thodé van het Washington Slagbaai National Park op Bonaire is door zijn collega’s van de Stichting Nationale Parken Bonaire (STINAPA) aangegrepen om de weg naar de zuidingang naar hem te vernoemen. “Het park is Kultura, Kultura is het park”, zeggen zij. Onderstaand interview is eerder (voor corona) verschenen in Bon Bini Bonaire.
Door René Zwart
Chief ranger George ‘Kultura’ Thodé van het Washington Slagbaai National Park heeft het niet zo op natuurwetenschappers en dierenbeschermers. Als hoeder van een van de bijzonderste stukjes natuur van het Koninkrijk waarschuwt hij voor de gevolgen van menselijk ingrijpen.
“Onze kinderen worden opgevoed met de gedachte dat dieren zielig zijn en we ze moeten helpen, maar dat werkt averechts. De dieren hebben het veel te goed gekregen; er is eten in overvloed. Vogels legden vroeger alleen in mei eieren, nu doen ze dat twee tot drie keer per jaar. We zitten daardoor met veel te veel dieren op dit kleine eiland. Dat is de pest voor de natuur. We hebben ze tam gemaakt waardoor ze hun natuurlijke gedrag verloren zijn.”
Plantages
De voormalige plantages Washington en Slagbaai uit de tijd van de West-Indische Compagnie hebben sinds 1969 de status van nationaal park. “Op 15 juli 1970 ben ik als vrijwilliger begonnen. Na school en in de weekenden was ik hier te vinden. In 1980 ben ik in dienst gekomen van Stinapa.” De non-gouvernementele Stichting Nationale Parken beheert zowel Washington Slagbaai als het Bonaire National Marine Park dat de gehele kustlijn omvat.
De ingang ligt op een half uurtje van Kralendijk, iets ten noorden van Rincon. Thodé verwelkomt de bezoekers bij het visitor center annex museum. Het park meet ruim 5.600 hectare. De Brandaris – met 241 meter het hoogste punt – wordt omringd door wouden van meters hoge cactussen, aloëvelden, rotsformaties, zoutmeren, zoetwaterbronnen, grotten, zandduinen en kalkterrassen, omzoomd door een onwaarschijnlijk helderblauwe zee.
Broedplaatsen
Het is een eldorada voor dieren zoals tientallen vogelsoorten waaronder de inheemse geelgroene lora en prehistorisch ogende leguanen, maar ook wilde ezels en geiten met langs de dammetjes van de zoutpannen fouragerende flamingo’s. De stranden zijn broedplaatsen voor zeeschildpadden. In de herfst wanneer er in de vroege ochtenduren geregeld een regenbuitje valt, verandert het park in een golvende zee van mals groen.
In zijn kantoortje haalt Thodé een groot boek te voorschijn. “Ik schrijf er al bijna 50 jaar elke dag in. Sinds 1906 worden de temperatuur, de zonsopkomst en -ondergang en die van de maan, de wolken en de hoeveelheid neerslag geregistreerd. Wij doen dat in drievoud. Eén exemplaar ligt in de kluis van de bank. Alle gegevens worden tevens in de computer ingevoerd. Wij houden alle elementen in de gaten die de aarde besturen. Wij lezen de natuur met onze eigen zintuigen, anders dan wetenschappers die met computermodellen werken. Wij zien bepaalde patronen eerder dan zij. Ze zouden er goed aan doen vaker naar deze plek te komen waar je de echte natuur een handje kan geven.”
Wandelen
Wie het park wil verkennen, kan zich er met gemak een volle dag vermaken. Langs de 34 kilometer lange route zijn interessante stops te maken die uitgebreid beschreven staan in de parkbrochure zoals de vogelrijke Put van Bronswinkel. Sportievelingen kunnen naar de top van de Brandaris wandelen om met een spectaculair uitzicht te worden beloond.
Daarna is het prima picknicken op het strand bij boka Slagbaai waar in vroeger tijden geiten werden geslacht. In de schaduw van het fraai gerestaureerde havengebouwtje en de voormalige slachterij is het aangenaam toeven. Het is de perfecte locatie om een verfrissende duik te nemen of te snorkelen alvorens de ontdekkingstocht voort te zetten. Her en der zijn sporen uit de koloniale tijd te vinden zoals restanten van kalkovens en slavenmuren.
Schoolklassen
“Door de groei van het toerisme komen er elk jaar meer bezoekers. Het is zoeken naar de balans tussen het beschermen van de natuur en het toelaten van toeristen. Het entreegeld hebben we nodig voor het onderhoud, maar ik zou het toch goed vinden als er een limiet wordt gesteld aan het aantal bezoekers.”
Thodé is een onderhoudende gastheer die met passie over ‘zijn’ park vertelt, maar bij het afscheid een serieuze boodschap meegeeft: “De natuur zelf is niet gevaarlijk, de mens maakt hem gevaarlijk. Als wij niet beter naar de natuur luisteren, komt de natuur ons binnenkort begroeten, misschien in de vorm van een orkaan of een tsunami. Gelukkig erkennen steeds meer mensen dat we zuiniger moeten omgaan met onze planeet. Dat is wat ik de schoolklassen die hier komen ook op het hart druk.”
Lees hier meer over STINAPA en het Washington Slagbaai National Park