In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht van Raquel Weisz uit Curaçao.
Verbinding, hoop, veerkracht en daadkracht
Door Raquel Weisz
Een week geleden overleed een jonge vrouw, in de bloei van haar leven. Kort daarna ook haar moeder. Haar vader heeft nog een aantal dagen gevochten voor zijn leven, maar helaas is ook hij heengegaan. Zij zijn allen gestorven aan het Covid-19 virus. Moge zij in vrede rusten. Elke keer als ik mijn honden hoor huilen, slaat mijn hart over. Want honden horen de sirene van de ambulance al van verre aankomen. En zij huilen deze weken veel.
De crisis die zich nu op Curaçao voltrekt is ongekend. De ICU is nagenoeg vol, waarbij Covid-patiënten nu ook naar Aruba worden vervoerd. Mensen verliezen bijna dagelijks familieleden, vrienden en collega’s als gevolg van dit virus. En onze fantastische zorgmedewerkers blijven alles geven om te voorkomen dat patiënten overlijden.
Toen ik werd uitgenodigd om namens Curaçao een column te schrijven voor Dossier Koninkrijksrelaties was de situatie anders. Voor deze eerste column had ik reeds een inspirerend onderwerp gekozen. In mijn dagelijkse leven en in mijn werk laat ik mij namelijk graag inspireren door anderen. Ik houd mij al jaren bezig met leiderschapsontwikkeling inclusief generatiemanagement op Curaçao en de andere (ei)landen binnen ons Koninkrijk. Dit doe ik vanuit mijn bedrijf Creating Milestones door onder andere het verzorgen van trainingen, het coachen van professionals en het schrijven van artikelen. Maar het onderwerp voelde niet goed meer.
Echter, ik wil wel stilstaan bij een trend die mij inspireert. Het valt mij op dat er vele mooie initiatieven zijn in onze samenleving, voornamelijk geïnitieerd door jongere generaties. Zowel online als offline. Dit ondanks de schrijnende situatie waarin wij verkeren. Of het nu gaat om blockchains, educatieve (balkon)sessies, positieve tips of ondernemers die allerlei initiatieven ontwikkelen en ook daadwerkelijk wat neerzetten. Het zijn allemaal voorbeelden van met name deze jongeren die weigeren om bij de pakken neer te zitten en hierin ook anderen positief proberen te beïnvloeden. Zij kiezen ervoor om zich niet te laten leiden door de emoties waar ons eiland door wordt overmand.
Deze jongere generaties geven het voorbeeld waar wij met z’n allen naarstig naar op zoek zijn: verbinding, hoop, veerkracht en daadkracht. Zij zoeken naar wat ons bindt en niet naar wat ons scheidt. En daar kunnen onze politici, zowel coalitie als oppositie, een voorbeeld aan nemen. Juist in deze tijd willen wij als bevolking geen geschreeuw en geen geruzie meer. Wij willen een politiek speelveld, waarin wordt gekeken naar het algemeen belang én waar eensgezindheid de boventoon voert. Wij snakken naar daadkracht en oplossingsgerichtheid. Alle neuzen dezelfde kant op, ondanks de politieke tegenstellingen. Want alleen zo kunnen wij deze onzichtbare vijand, die ons eiland terroriseert, verslaan en ons eiland ook op alle andere fronten weer laten opbloeien.