In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Terrance Rey (Sint Maarten) bijt het spits af.
Het raadsel dat Sint Maarten is
Door Terrance Rey
Los je een enigma op of leg je een enigma uit? Aangezien ik Sint Maarten als een raadsel beschouw, denk ik dat het moet worden uitgelegd. De grootvader van de Sint Maartense politiek, wijlen Claude Wathey, zou ooit hebben verklaard dat hij, aangezien hij degene is die Sint Maarten had opgebouwd, het ook zou kunnen vernietigen.
Persoonlijk geloof ik niet dat één man, ongeacht hoe politiek machtig of rijk hij ook is, Sint Maarten nog kapot kan krijgen. Wathey zelf zou hebben gezegd dat Sint Maarten een gecompliceerd eiland is. Dat is precies het punt dat ik in deze column wil maken.
Ik ben gevraagd om een maandelijkse column te schrijven voor Dossier Koninkrijksrelaties.nl. Ik ben de uitgever van StMaartenNews.com, een lokale onlinekrant op Sint Maarten. Mijn taak als uitgever is het publiceren van artikelen, die als controversieel kunnen worden beschouwd, goed te keuren. Dat is niet altijd even makkelijk. Vaak gaan onze artikelen niet alleen over de politieke elite en de machtige besluitvormers in onze regeringen, maar ook over de ‘movers en shakers’ achter de schermen die aan de touwtjes trekken en de beleidsvorming op het eiland beïnvloeden.
Als uitgever kreeg ik onlangs de kans om enkele van de crème de la crèmes in de samenleving van Sint Maarten te ontmoeten, elk op zichzelf een miljonair of multimiljonair. Ik hoorde hun zorgen aan en ik had vaak flashbacks naar de dagen van weleer toen rijke politieke families – zwart, wit en elke kleurschakering daartussenin – het eiland regeerden en de touwtjes in handen hadden in de overheid. Tegenwoordig worden deze rijke families overschaduwd door een nieuwe klasse van buitenlandse rijke opportunisten die onze kusten sieren met hun zakken vol geld en toegang tot veel meer waar ze dat vandaan hebben. Daar hebben onze lokale elites moeite mee.
Terug naar Claude Wathey: zijn geheim om Sint Maarten op te bouwen tot wat het nu is, was om rijke investeerders met koffers vol geld met open armen te verwelkomen. Zolang ze een visie hadden om iets te bouwen, meestal een hotelresort, compleet met casino, en ze bereid waren veel geld voor de benodigde vergunningen te betalen, hadden ze alle vrijheid te doen en laten wat ze wilden. Die vrije hand om Sint Maarten te ontwikkelen, heeft dit eiland voor iedereen letterlijk een wildwest gemaakt. Een proces dat eind jaren zestig en begin jaren zeventig begon.
Spoel 40 tot 50 jaar vooruit naar de huidige situatie en wij zien regering na regering jammerlijk falen om grip te krijgen op wat Sint Maarten zo uniek maakt. Het eiland is een free for all voor iedereen. De overheid met instructies van onze Koninkrijksregering probeert daar verandering in te brengen: het eiland niet meer toegankelijk en gratis voor iedereen te maken. Dat is een proces dat niet van de ene op de andere dag kan worden gerealiseerd. Persoonlijk vind ik dat het proberen het proces te keren vergelijkbaar is met het doden van de gans die het gouden ei legt. Ik dacht ooit dat die gans het toerisme was en het gouden ei de bloeiende economie die het met zich meebracht.
Het coronavirus en de daaropvolgende crisis hebben mijn ongelijk bewezen. De cruisebusiness is gedecimeerd en de vliegreizen zijn gedempt tot een druppel van wat het ooit was, zelfs vergeleken met wat het was nadat de orkanen Irma en Maria het eiland in 2017 verwoestten. Toch, trouw aan zijn raadselachtige aard, bloeit Sint Maarten op de een of andere manier nog steeds. Verrassend genoeg vielen de belastinginkomsten in 2020 hoger uit dan begroot. Zelfs de glimlach van Mona Lisa kan niet zo raadselachtig zijn. Wat is hier aan de hand?
Elke maand ben ik van plan om u lezers een column over Sint Maarten te bezorgen om die raadselachtige aard van het eiland uit te leggen en wat de grote aantrekkingskracht is voor velen, zowel rijk als arm, die uit alle delen van de wereld komen en dit eiland tot hun nieuwe thuis maken. Zo hebben we nu meer dan 120 verschillende nationaliteiten en culturen naast elkaar op deze rots wonen. In harmonie, moet ik wel toegeven.
Nu de locals slechts 13% van de geregistreerde bevolking uitmaken, beweren de meeste eilandbewoners dat ze born to be here zijn. We hebben alle voorzieningen van een land uit de eerste wereld, maar we hebben ook de excessen: overbevolking, files en vervuiling. Toch knarst iedereen zijn tanden en verdraagt dit allemaal elke dag. Waarom? In volgende bijdragen zal ik me inspannen het raadsel dat Sint Maarten is, niet op te lossen, maar uit te leggen.