Waarom is de gokmaffia zo dol op Curaçao?

De internationale gokmaffia is dol op Curaçao. Niet vanwege zon, zee en strand, maar omdat elk toezicht op de online gamingindustrie ontbreekt. Sublicenties met een officieel lijkend keurmerk van de lokale autoriteiten gaan als warme broodjes over de toonbank.

Wat de malafide exploitanten van webcasino’s ook in de kaart speelt, is de aanwezigheid van trustkantoren die er een lucratief businessmodel van hebben gemaakt hun cliënten buiten het zicht van opsporingsdiensten te houden. Tel daarbij de digitale infrastructuur met een paar state-of-the-art datacenters op en het is duidelijk waarom Curaçao niet alleen bij zonaanbiddende toeristen in de smaak valt.

“Er gaan miljarden in om, maar Curaçao ziet er geen cent van”

De enige die zich druk lijken te maken over deze praktijken zijn de Nederlandse Kansspelautoriteit die regelmatig boetes (tot wel 500.000 euro oplegt) en de Stichting Belangenbehartiging Gedupeerden Online Kansspelen waarvan Nardy Cramm de voorzitter is. Zij is tevens uitgever van de knipselkrant-curacao.com en doet al jaren onderzoek naar gamingsector op Curaçao. We vroegen haar ons een inkijkje te geven in deze miljardenbusiness.

Wanneer hebben malafide gokbedrijven Curaçao als het beloofde land ontdekt?

“In 1991 wilde op Curaçao een offshore sexlijnenbedrijf zijn diensten uitbreiden naar telefonisch wedden op paardenraces. Dat was strafbaar. De aandeelhouders hebben toen zelf het concept geleverd voor de wet op  Buitengaatse Hazardspelen waarmee de strafbaarheid werd opgeheven. Daarin was niets geregeld over voorwaarden die aan een vergunning zouden worden gesteld en ook niet aan het toezicht. De afdeling Juridische en Algemene Zaken (JAZ) weigerde aanvankelijk gamingvergunningen af te geven, maar onder druk van een grote trustbaas is de lokale overheid in 1996 alsnog vergunningen gaan verstrekken. Wel was het de bedoeling dat aanvragers door de overheid zouden worden gescreend, maar daar is nooit iets van terechtgekomen. Er ontstond een levendige illegale handel in sublicenties waarbij allerlei dubieuze figuren door trustkantoren in Willemstad en via anonieme brievenbusmaatschappijen uit zicht bleven. Dat werkte als een magneet. Al gauw waren er vanuit Curaçao duizenden online casino’s actief, zonder toezicht. En dat gaat tot de dag van vandaag door.”

De exploitanten schermen met een officiële licentie van het ministerie van Justitie. Hoe komen ze daar aan?

“Die hebben ze niet. In artikel 3 lid 1 van de Buitengaatse Hazardspelenwet van 1993 staat dat licentiehouders rechten niet mogen overdragen, want het uitgeven van sublicenties werd ongewenst geacht vanwege het gevaar van verantwoordelijkheidsafwenteling. Thans zijn er zeven houders die een gaminglicentie hebben waarin staat dat ze voor elk nieuw spel toestemming van de minister van Justitie moeten vragen, maar dat gebeurt niet. De legale vergunninghouders handelen in strijd met de wet door sublicenties te verkopen, maar geen haan die er naar kraait.”

Hoe is het toezicht geregeld?

“Formeel lag de verantwoordelijkheid bij het ministerie van Justitie. Eind 2019 is dat overgegaan naar Financiën die op zijn beurt het toezicht heeft ondergebracht bij de Gaming Control Board. Na 25 jaar is het toezicht eindelijk op de juiste plek, maar is het de vraag of er ook actief toezicht gehouden gaat worden. Ik moet dat nog zien.”

Wat deugt er niet aan deze sector? 

“Lokale gamingtrustkantoren, fiscalisten en accountants faciliteren hun vaak buitenlandse opdrachtgevers door ze buiten beeld te houden van bijvoorbeeld de belastingdienst en opsporingdiensten. Uit diverse onderzoeken blijkt dat veel aanbieders hun goksites gebruiken om criminele winsten wit te wassen. Ze worden niet alleen gelinkt aan drugs-, wapen- en mensenhandel, maar ook aan financiering van terrorisme. De trustkantoren treden op als bestuurder, maar worden nooit of hoogstzelden aangepakt.”

Jij publiceert geregeld onthullende artikelen. Dat word je niet in dank afgenomen…

“De gamingtrustbazen voeren een soort loopgravenoorlog tegen onafhankelijke media. Dat is niet zonder gevaar. Tot hoe ver ze willen gaan, blijkt uit de moord op politicus Helmin Wiels. Hij wilde de gokmaffia aanpakken. Regelmatig wordt er iemand op me afgestuurd om mij te intimideren. Er worden voortdurend hackpogingen gedaan om onze site plat te leggen. Ze proberen mij en de Knipselkrant in diskrediet te brengen en voeren rechtszaken om ons financieel uit te roken, want je moet iedere keer weer een advocaat in de arm nemen. Maar dat alles weerhoudt mij er niet van door te gaan met het dossier verder op te bouwen. Ik weet precies wie er achter zitten. Namen en rugnummers zijn op veilige plekken opgeslagen. Als mij iets mocht overkomen, worden die openbaar gemaakt.”

Zelfs Tweede Kamerleden, die kritische vragen stellen, worden op de korrel genomen.

“Ja, dezelfde advocaten die mij belagen, hebben geprobeerd Kamerleden de mond te snoeren, maar dat is mislukt. Helaas keren de Kamerleden die zich in de materie hebben verdiept en regelmatig schriftelijke vragen stellen over de dubieuze rol van trustkantoren, brievenbusfirma’s en op het oog fatsoenlijk lijkende consultancybureaus na de verkiezingen niet terug. Het is een complex netwerk waarvoor je jaren nodig hebt om de dwarsverbanden te doorzien. En de Staten van Curaçao durven überhaupt geen vragen te stellen.”

Heeft de Stichting Belangenbehartiging Gedupeerden Online Kansspelen het druk?

“Zeker! Hoewel online casino’s vooral worden ingezet als mega-witwasmachines halen de eigenaren er hun neus niet voor op om zo veel mogelijk spelers te lokken en op te lichten. Ze doen dat met prijzen die nooit worden uitgekeerd, want er is toch geen controle op wat er met het inleggeld gebeurt. Ze zijn niets ontziend, want ze richten zich ook op minderjarigen. Voor gokverslaafden worden geen drempels opgeworpen, spelers worden helemaal leeggeschud. Mijn stichting voert namens gedupeerden rechtszaken tegen exploitanten.”

Enig idee hoe veel geld er in de sector omgaat? 

“De legale online gamingsector heeft een omzet van circa 500 miljard euro per jaar, maar wat er in het illegale circuit omgaat, zou wel eens een veelvoud kunnen zijn. Je kunt er vanuit gaan dat de omzet het afgelopen jaar flink is toegenomen nu veel mensen door de coronapandemie gedwongen thuis zitten.”

Wat verdient het land Curaçao er aan?

“Niets, helemaal niets. Zowel op Curaçao als Sint Maarten is de goksector minstens tientallen keren groter dan het toerisme, maar in de begrotingen van beide landen vind je geen spoor van enige opbrengst uit E-gaming. Bij een beter toezicht en rechtshandhaving zouden de landen jaarlijks vele honderden miljoenen extra inkomsten kunnen genereren.”

Lees hier het bericht ‘Kansspelautoriteit stuurt deurwaarder naar Curaçaos online gokbedrijf’

error: Deze inhoud mag niet gekopieerd worden.